Door: Bram Ruber
Wedstrijd: Ronde van Lombardije
Om u even mee te nemen in de
weelde waarin wij wielerliefhebbers momenteel leven, aanstaande zaterdag staat
namelijk het tweede monument in een week tijd op het programma: de Ronde van Lombardije.
Normaal gesproken geldt ‘Il Lombardia’ als het zwaartepunt van de najaarse wielerkalender,
nu moet het die eer delen met vrijwel iedere andere wedstrijd die dit jaar nog
hoopt verreden te mogen worden. Ook anders: waar de renners zich doorgaans
voorbereiden op alle mogelijke weersomstandigheden die de Italiaanse herfst te bieden
heeft, zal komende zaterdag voornamelijk de hitte de meest bepalende weerfactor
zijn. Zo zal deze editie van de koers van de vallende bladeren op voorhand al
een gedenkwaardige zijn. Maar goed, dat dit jaar alles net éffe anders is,
wisten we natuurlijk al.
De race, vaak geprezen om haar
prachtige parcours, kent dit jaar haar 114e editie en voert de
renners door de heuvels van Lombardije. Normaal gesproken winnen hier altijd
grote namen, vaak zelfs klassementsmannen die zich met hun laatste beetje vorm over
de hellingen van Muro di Sormano en de Civiglio slepen. Afgelopen jaar wist
Bauke Mollema hier nog voor een prachtige stunt te zorgen, door alle favorieten
(waaronder Primoz Roglic) het nakijken te geven en als eerste de finishlijn in Como
te bereiken. De jaren daarvoor kent het palmares nog veel andere grote namen,
zoals Nibali, Pinot en Gilbert. Dat er geknald gaat worden staat eigenlijk altijd
wel vast in Lombardije.
Parcours
Il Lombardia kent al jaren een
tamelijk standaard parcours, dat wil zeggen de laatste 70 kilometer richting Como.
De start wil nog wel eens verschillen, maar juist dit jaar heeft de organisatie
ervoor gekozen om deze net zoals vorig jaar in Bergamo te organiseren. Deze
Noord-Italiaanse stad kwam dit voorjaar namelijk vaak negatief in het nieuws als
een de zwaarst getroffen plekken door toedoen van het coronavirus. De
organisatie wil met ‘de magie van de koers’ een symbolische gebaar maken
richting de lokale gemeenschap, die langzaam weer haar ritme vindt, en zo een
hart onder de riem steken.
Nadat de renners rond het
middaguur zijn vertrokken, doemt na 55 kilometer de eerste van zeven hellingen
op die tijdens de ruim 231 kilometer lange rit bedwongen dienen te worden. De
koers kenmerkt zich dan ook als erg zwaar, waardoor in het eerste gedeelte van
de wedstrijd vaak een groep vluchters deze zege krijgt. Pas vanaf de Madonna
del Ghisallo (vrijwel direct gevolgd door de Muro di Sormano: 1,9 km aan 15,8%,
maximaal 25%), de derde klim op zo’n 167 kilometer, kan men doorgaans het
eerste vuurwerk van de grote mannen verwachten. Vanaf hier is het nog 50
kilometer naar de finish en volgen de hellingen elkaar bovendien snel op. Een
solo vanaf hier is in de voorbije jaren echter vaak te ver gebleken, al reden
er toen nog geen buitenaardse wezens als Remco Evenepoel rond in het peloton. 17 kilometer
voor het einde bevindt zich de beroemde Civiglio, de helling waar wel meer dan
eens de ronde is beslist. Deze wordt gevolgd door een technische afdaling en het
lullige hellinkje (die na 225 kilometer fietsen waarschijnlijk niet meer zo
lullig is) de San Fermo della Bataglia, voordat de rijders afdalen richting het
prachtige Como, gelegen aan het gelijknamige meer.
Kansen TJV
Complete selectie: BENNETT George; TOLHOEK Antwan; HOFSTEDE Lennard; BOUWMAN Koen; HARPER Chris; MARTENS Paul; VINGEGAARD Jonas.
Het mag duidelijk zijn dat niet alleen TJV-fans zullen gaan letten op iedere schermutseling die de geel-zwarte formatie zaterdag uithaalt. De voorbije dagen heeft namelijk bewezen dat de ploeg momenteel alles wat het aanraakt verandert in goud. Natuurlijk is er met de overwinningen van kopmannen Roglic en van Aert veel indruk gemaakt, maar in het specifieke geval van Lombardije zal Geogre Bennet de voornaamste reden zijn dat veel ploegen naar TJV kijken. Hij maakte woensdag jongstleden veel indruk met zijn overwinning in de Gran Piemonte, een traditionele voorbereidingskoers op Il Lombardia. Dat de Nieuw-Zeelander over goede benen beschikt bleek eigenlijk al in de Tour de L’ain, maar afgelopen woensdag zette hij hier met (pas) zijn tweede professionele zege een groot uitroepteken achter. Dit maakt dat hij zonder twijfel tot de kanshebbers voor de eindoverwinning behoort. Zeker wanneer men in acht neemt dat het parcours in de Gran Piemonte volgens Bennet zelf eigenlijk te licht voor hem was. Desondanks spelen er bij een monument altijd andere en grotere belangen en zal de concurrentie Bennet extra goed in de gaten houden na zijn verrichtingen. Hierdoor zal een sluipaanval, zoals Mollema die afgelopen jaar plaatste om de overwinning op te eisen, waarschijnlijk niet mogelijkheden behoren voor de Nieuw-Zeelandse klimmer. Als hij wil winnen zal hij simpelweg de sterkste moeten zijn en dat zal niet makkelijk gaan worden gezien het overige deelnemersveld.
De concurrentie
Er zijn traditiegetrouw heel wat
namen die aanstaande zaterdag een gooi zullen gaan doen naar de overwinning. Om
maar even een rijtje van outsiders op te noemen: Michael Woods, Tim Wellens (al
had hij meer baat gehad bij een echte herfsteditie), Aranburu, Shachmann,
Battaglin, de Marchi, Herrada, Hermans, Albasini, Kelderman, van der Poel
(outsider, want de hellingen lijken toch iets te lang voor hem hier), Ulissi en
Aru. Mochten deze mannen er allemaal afwaaien blijft er nog eens een peloton
aan favorieten over die hoogstwaarschijnlijk om de knikkers zullen rijden. Zoals
gezegd is na de ronde van Polen iedereen in het peloton nogmaals gewaarschuwd
wat betreft Remco Evenepoel. Het parcours ligt hem, zijn ploeg is erg sterk, er
zijn kansen voor de solo’s die hij zo graag hanteert om zijn overwinningen te
behalen en hij is nu al in grootse vorm. Mocht het hem lukken om in zijn eerste
poging Lombardije te winnen, kopieert hij het kunststukje van Damiano Cunego
uit 2004, die de ronde daarna nog driemaal zou winnen. Ook geldt Jakob Fuglsang
wederom als een van de favorieten. De Deen stelt nochtans een beetje teleur
maar lijkt desondanks wel in vorm te zijn. Wellicht dat hij zaterdag de ban
weet te breken. Ook van Richard Carapaz kunnen we veel verwachten, ook hij
toonde in Polen aan prima in vorm te zijn door de puncheurs volledig te
verrassen in een oplopende sprint. En dan is er nog het ietwat ongemakkelijke
verhaal in het kamp van Trek-Segafredo, waar Mollema met prima vorm uit
Frankrijk afdaalt om zijn titel te prolongeren en Vicenzo Nibali als absolute
kopman en tweevoudig winnaar totaal niet in vorm is. Moet de haai van Messina
misschien wel gaan knechten voor de nuchtere Groninger? Mijn chauvinistische objectiviteit
neigt om deze vraag met een ‘ja’ te beantwoorden.
Voorspelling: een ongenaakbare
Remco Evenepoel en een mooie top-5 notering voor George Bennet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten